Bana “fakir, yoksul” diyenlere… Varsın desinler
Benim için yokluk bir utanç değil; utanç, insanın kendi özünden kaçmasıdır. Ben ağaların, beylerin, parayla yolu kesişenlerin çocuğu olmadım. Benim geldiğim yer belli kardeş—saklamam, sakınmam, eğilmem.
Çocukluğum yoklukla geçti, ekmeği bölerek büyüdüm.
Ama bilirsiniz: Hayatın okulu, paranın satın alamayacağı bir şey öğretir—karakter.
Hayat belimi çok büktü, omzuma yükü ağır koydu…
Ama yolumu şaşırmadım.
Ben ne olduğumu, kim olduğumu inkâr etmedim; çünkü insan kendinden kaçıyorsa zaten bitmiştir. -Bir bilsen başımdan neler geçti…
Bu yaşa gelmek bana bedavaya yazılmadı. Her gün savaşarak, her gece dişimi sıkarak yürüdüm.
Bugün hâlâ zorluklarla boğuşuyorsam, bu benim güçsüzlüğüm değil; ayakta kalma inadımın kanıtıdır.
Ben bu hayatla dövüşmeyi çocukken öğrendim kardeş.
Ve dersin olsun: Ben yokluktan utanmam. Ama sen beni küçümsemeye cüret ettiğin için utanırsın.
Tepkiniz Nedir?
Beğen
0
Beğenme
0
Aşk
0
Eğlenceli
0
Sinirli
0
Üzgün
0
Vay
0
